Somewhere over the rainbow, is soms gewoon in je achtertuin.

[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.27.3″][et_pb_row _builder_version=”3.27.3″][et_pb_column _builder_version=”3.27.3″ type=”4_4″][et_pb_text _builder_version=”3.27.3″ hover_enabled=”0″]

Vanmorgen keek ik tijdens het tandenpoetsen opzij door het badkamerraampje en zag tot mijn verrassing een regenboog. En de vogels riepen zo hard of ik buiten kwam spelen dat ik er wel gehoor aan moest geven.

Tussen twee regenbuien door liep ik langs het valleikanaal achter ons huis. Het was een mooie morgen. Het water, de weidsheid van het landschap en de vogels die elkaar toezongen gaven me een enorm gevoel van vrijheid. Van ruimte en lucht, van hier en nu. En dat is heel wat voor iemand die het grootste gedeelte van haar tijd doorbrengt in de krochten van haar hoofd. Het leek wel of de vogels vastbesloten waren om me daar te houden, in dat hier en nu. Om niet te midden van alle schoonheid af te dwalen naar gedachten en verlangens over daar en dan. Somewhere over the rainbow. Verlangens naar nieuwe ontmoetingen, nieuwe landschappen, nieuwe ervaringen.

Verlangens zijn vreemde dingen. Enerzijds zetten ze ons in beweging en motiveren ze ons om mooie dingen in de wereld te zetten. Om de regie over ons leven te nemen, de hoofdrol te spelen in ons eigen levensverhaal. Anderzijds kunnen verlangens ons ook het hoofd op hol brengen, ons lokken als sirenen en op de rotsen laten lopen. Zoals J.K. Rowling het laat verwoorden door Perkamentus In Harry Potter en de Steen der wijzen: in de spiegel van NEREGEB ziet de tevreden mens alleen zichzelf zoals hij is. Harry raakt zo gefascineerd door de spiegel, waarin hij zijn gestorven ouders levend en wel ziet, dat Perkamentus deze laat weghalen. 

Wat zie jij als je kijkt in de spiegel van NEREGEB? Voor de niet Harry Potter ingewijden; de spiegel van begeren. En hoe kun je ooit het onderscheid zien tussen verlangens die je vleugels geven en verlangens die je zinnen begoochelen en je bootje doen kapseizen? Het antwoord op de vraag, als dat er al is, heb ik nog niet gevonden. Maar heel soms op momenten als deze ochtend voel ik het in een flits, een verlangenvrij moment waarop ik ontdek dat de regenboog uitkomt in mijn achtertuin. 

Ik laat je graag meegenieten van de ochtend serenade van de vogels.

[/et_pb_text][et_pb_video src=”https://youtu.be/3grQkkKJdNE” _builder_version=”3.27.3″ hover_enabled=”0″][/et_pb_video][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]